کد مطلب:180071 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:192
یاری امام سجاد به انقلابی مبارز
حسن بن امام حسن مجتبی علیه السلام پسر عموی امام سجاد علیه السلام یكی از انقلابیون مبارز برضد طاغوتیان اموی بود، كه او را زندانی كرده بودند. ولید بن عبدالملك برای حاكم مدینه «صالح بن عبدالله» نوشت: «حسن بن حسن علیه السلام را به مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله ببر، و در آنجا در ملأ عام پانصد تازیانه به او بزن.»
صالح دستور داد حسن بن حسن علیه السلام را به مسجد آوردند. مردم اجتماع كردند، صالح بر فراز منبر رفت و به خواندن نامه ولید مشغول شد. در این هنگام امام سجاد علیه السلام وارد مسجد شد و یك راست نزد حسن بن حسن علیه السلام آمد و به او فرمود: ای پسر عمو! دعای رفع اندوه را بخوان تا گشایشی برای تو پدید آید.
حسن عرض كرد: ای پسر عمو! آن دعا چیست؟
امام سجاد علیه السلام آن دعا را به حسن بن حسن علیه السلام آموخت و از نزد او دور گردید.
حسن بن حسن علیه السلام آن دعا را مكرر خواند. در این هنگام صالح از فراز منبر پایین آمد تا فرمان ولید را در مورد تازیانه
[ صفحه 98]
زدن، اجرا كند. همین كه نزد حسن بن حسن علیه السلام رسید، و چهره ی او را دید، به مأمورین گفت: «من چهره ی مظلومی را می نگرم، تازیانه زدن او را به تأخیر اندازید و من در این مورد با خلیفه صحبت خواهم كرد.»
سپس صالح برای ولید بن عبدالملك در مورد آزادی حسن بن حسن علیه السلام نامه نوشت. ولید در پاسخ نامه نوشت: «حسن را آزاد كن.» [1] .
صالح دستور داد حسن بن حسن علیه السلام را به مسجد آوردند. مردم اجتماع كردند، صالح بر فراز منبر رفت و به خواندن نامه ولید مشغول شد. در این هنگام امام سجاد علیه السلام وارد مسجد شد و یك راست نزد حسن بن حسن علیه السلام آمد و به او فرمود: ای پسر عمو! دعای رفع اندوه را بخوان تا گشایشی برای تو پدید آید.
حسن عرض كرد: ای پسر عمو! آن دعا چیست؟
امام سجاد علیه السلام آن دعا را به حسن بن حسن علیه السلام آموخت و از نزد او دور گردید.
حسن بن حسن علیه السلام آن دعا را مكرر خواند. در این هنگام صالح از فراز منبر پایین آمد تا فرمان ولید را در مورد تازیانه
[ صفحه 98]
زدن، اجرا كند. همین كه نزد حسن بن حسن علیه السلام رسید، و چهره ی او را دید، به مأمورین گفت: «من چهره ی مظلومی را می نگرم، تازیانه زدن او را به تأخیر اندازید و من در این مورد با خلیفه صحبت خواهم كرد.»
سپس صالح برای ولید بن عبدالملك در مورد آزادی حسن بن حسن علیه السلام نامه نوشت. ولید در پاسخ نامه نوشت: «حسن را آزاد كن.» [1] .
[1] مهج الدعوات، ص 331 - بحار، ج 46، ص 114.